Polak zadzwonił do rosyjskiego WKU, żeby zaciągnąć się do wojska. Oto co usłyszał. Wszystko nagrał Data utworzenia: 20 lipca 2022, 11:25. Dużą popularność w sieci zyskuje nagranie, na którym podający się za 35-letniego Rosjanina Polak, dzwoni do rosyjskiej Wojskowej Komendy Uzupełnień, by dowiedzieć się, czy istnieje możliwość, by bez doświadczenia w armii, zaciągnąć się do niej, aby następnie zostać wysłanym na wojnę w celu "dorobienia" sobie. Okazuje się, że zawodowi wojskowi, nie tworzą zaporowych wymagań, co tylko potwierdza, że w Rosji trwa zakrojona na szeroką skalę mobilizacja, która ma wypełnić braki kadrowe rosyjskich wojsk w Ukrainie. Polak podający się za Rosjanina zadzwonił do rosyjskiego WKU. Zadeklarował chęć wstąpienia do armii. Foto: Alexander Ermochenko / Reuters "Kreml najwyraźniej zlecił władzom podmiotów Federacji Rosyjskiej tworzenie batalionów ochotniczych, nie decydując się na ogłoszenie częściowej lub pełnej mobilizacji w związku z inwazją na Ukrainę" – pisze w najnowszym raporcie amerykański Instytut Badań nad Wojną (ISW). Braki kadrowe rosyjskich wojsk w Ukrainie ISW wskazuje na relacje prokremlowskich dziennikarzy i blogerów, którzy informują, że w Rosji rozpoczęła się "mobilizacja ochotników". Według tych doniesień "każdy region (podmiot federalny, w tym dwa na okupowanym Krymie) ma stworzyć przynajmniej jeden batalion ochotniczy". Amerykański think tank podaje, powołując się na relacje w mediach, że bataliony lub mniejsze jednostki ochotnicze powstają już w szeregu rosyjskich regionów, w Kraju Nadmorskim, Baszkirii, Czuwaszji, Czeczenii, Tatarstanie, w Moskwie, w Permie, Niżnim Nowogrodzie. Według mediów władze lokalne rekrutują mężczyzn w wieku do 50 lat (w niektórych przypadkach – do 60) na sześciomiesięczne kontrakty, oferując im wynagrodzenie w wysokości od 3750 do 6 tys. dolarów miesięcznie. Niektóre regiony oferują bonus mobilizacyjny w wysokości ok. 3,4 tys. USD oraz różnego rodzaju dodatki socjalne. Polak zadzwonił do rosyjskiego WKU. Powiedział, że chce jechać na wojnę Zobacz także We wtorek 19 lipca w serwisie YouTube pojawiło się nagranie, na którym dziennikarz Marcin Strzyżewski dzwoni do rosyjskiego WKU, by zadeklarować chęć wstąpienia do rosyjskiej armii, by następnie zostać wysłanym na wojnę. Strzyżewski, który jest absolwentem filologii rosyjskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego, dodzwonił się do kilku rosyjskich punktów wojskowych, podając się za 35-letniego Rosjanina, bez doświadczenia w armii. "Zadzwoniłem do rosyjskich wojskowych komend uzupełnień, czyli tzw. wojenkomatów, zapytać, czy jako 35-latek bez doświadczenia w armii mogę zostać żołnierzem zawodowym" – tłumaczy Strzyżewski. Po wykonaniu kilku telefonów do przypadkowych punktów okazało się, że 35-latek nie będzie mieć większych trudności z dostaniem się do rosyjskiej armii. Polak podający się za Rosjanina został zapytany, czy posiada rosyjskie obywatelstwo. Deklaracja o jego posiadaniu otworzyła bardzo szybko możliwość dalszej rozmowy zmierzającej do zatrudnienia się w armii. 35-latkowi poradzono, by zgłosił się do najbliższego punktu poborowego, gdzie miałyby zostać wykonane badania i podjęte dalsze kroki w jego sprawie. – Moje rozmowy potwierdzają, że w Rosji trwa cicha desperacka mobilizacja – podsumowuje dziennikarz na wideo, które w ciągu zaledwie jednej doby od pojawienia się w sieci obejrzało ponad 70 tys. internautów. Niepokojące doniesienia. Biały Dom ujawnia, co przygotowują Rosjanie Barbarzyńskie ataki Rosji. Polscy generałowie są zgodni. Tylko jedna "broń" może temu zapobiec Brytyjczyk walczący za Ukrainę oczekuje w Donieckiej Republice Ludowej na śmierć. Rosjanie zmusili go do śpiewania ich hymnu narodowego [WIDEO] (Fakt, PAP, YouTube) /1 Alexander Ermochenko / Reuters Polak podający się za Rosjanina zadzwonił do rosyjskiego WKU. Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:

Mafia II to sequel wydanej w 2002 roku gry Mafia: The City of Lost Heaven. Fani czekali na ten tytuł 8 lat, jednak pierwsze pogłoski o rozpoczęciu prac dotarły do społeczeństwa graczy dopiero 3 lata temu. Ponieważ o produkcji ten jest bardzo głośno postanowiłem ściągnąć demo i przekonać się czy gra jest rzeczywiście hitem. Wpadłem w "dziki zachwyt" i postanowiłem kupić pełną wersję w dzień premiery, czyli 27 dokładną recenzję i porównałem ten sanboxowy (gra z otwartym światem) tytuł z cenionym GTA IV. Poniżej dowiecie się czy rzeczywiście mam powody do zachwytu czy to tylko pierwsze pochopnie wydane opinie. Zapraszam do czytania. Informacje ogólneProducentIllusion SoftworksWydawca2K GamesWydawca wersji PLCenega PolandOgraniczenia wiekowe18+Format NośnikaDVD-ROMGatunekgra akcjiTryb gryjeden graczPlatformaPC XBOX PS3Cena119 - 139 zł (PC) 219 - 239 zł (XBOX) 219 - 239 zł (PS3)Premiera:24 sieprniaPremiera w Polsce:27 sieprnia Wymagania sprzętoweMinimalneZalecaneSystem operacyjnyWindows XP (SP2 lub późniejszy), Vista lub Windows 7CPUPentium D 3Ghz/ AMD Athlon 64 X2 3600+ (Dual core) GHz Quad GB2 GBHDD10 GBGrafikanVidia GeForce 8600 / ATI HD2600 PronVidia GeForce 9800 GTX / ATI Radeon HD 3870 lub lepszaDźwiękKarta dźwiękowa kompatybilna z DirectX połączenie przez Internet do grania (usługa Steam) Podstawowe informacjePoniższy rozdział został napisany dzięki zebraniu ogólnie dostępnych ja się wziąłem?Mafia II to kontynuacja gry Mafia: The City of Lost Heaven tworzonej przez Illusion Softworks. Za drugą część odpowiada ta sama grupa jednak pod inną nazwą - 2K jest to kontynuacja to produkcja przedstawia zupełnie inną historię. Miłośnicy jedynki znajdą jednak parę akcentów z poprzedniej części, choć nie jest ich zbyt wiele. Zmieniono bowiem zarówno bohaterów, czas, jak i miejsce akcji. W "dwójce" wcielamy się w postać Vito Scallettiego, który kończy służbę wojskową i zimą w 1946 roku wraca do to za miasto?Jest to miasto Empire Bay (ponad 10 mil kwadratowych terenu do zwiedzania). To wirtualna adaptacja Nowego Jorku, w grze znajduje się parę charakterystycznych budowli takich jak Empire State Building czy Most Brooklyński. Metropolia składa się z kilku dzielnic, z czego najważniejszą jest Little Italy, czyli Małe spotyka się z przyjacielem Joe Barbaro i próbuje odnaleźć się w aktualnej rzeczywistości. Nie interesują ich jednak małe zarobki i słaba posada. Postanawia rozpocząć swoją mafijną karierę w przestępczym świecie i wstąpić do jednej z i co nas czekaZmiana okresu, w jakim dzieje się akcja, oznacza nowe realia oraz nieco inną stylistykę (m. in. szybsze wozy). Treść gry to przede wszystkim wykonywane przez nas zadania, od których zależy nasza pozycja i reputacja. Każdy, kto widział filmy o mafii, wie czego się spodziewać – wymuszenia, porwania, napady i pomoc członkom naszej rodziny. Co ważne nie strzelamy tutaj cały czas, w grze nie ma misji gdzie mamy możliwość oddania strzałów z jadącego auta - co najwyżej wozimy Joe, który czasami celnie trafia ;).Dodatkowe atrakcje mają przynieść nadchodzące dodatki, za które będzie trzeba zapłacić, pierwszy Jimmy's Vendetta już 7 września za 9,99$ (u nas niestety przyjdzie nam zapłacić w euro).Atrakcje w mieścieMiasto udostępnia nam wiele atrakcji, zarówno legalnych jak i tych niezgodnych z prawem. Możemy więc kraść samochody i tutaj ciekawostka. Odbywać się to może na dwa sposoby - na szybko przez zbicie szyby jak i dyskretnie, przez Nasze bryki można będzie składować w bardzo pojemnym garażu, który ma miejsca dla 10 wozów. Jeśli auto zostanie porzucone podczas jakiejś strzelaniny, lub zmienione na inne podczas pościgu, zostaje odprowadzone do garażu. Tam możemy je naprawić i sprawdzić możemy zmienić kolor karoserii, kupić nowe felgi (jest 12 rodzajów), zmienić tablice czy w końcu naprawić samochód. Jest jeszcze jedna opcja, najdroższa - tuning. W wersji podstawowej gry, mamy 2 opcje tuningu - podstawowy i sportowy, w grze jednak jest ukryty 3 poziom - doładowanie, który dodaje sprężarkę wystającą przez maskę samochodu (bardzo dobry efekt wizualny) - instrukcje jak zainstalować moda znajdziecie w niżej, w dziale Modyfikacje. Oprócz tego dostajemy również możliwość nałożenia na samochód naklejek oraz namalowania płomieni na przodzie, by wyglądał bardziej benzynoweZdarza się, że podczas jazdy po Empire Bay będziemy musieli zatankować, stacji jest wystarczająco dużo, a paliwo jak dla mnie za mało kosztuje - niezależnie od tyle ile wlejemy zawsze będzie ta sama kwota, około 3 z broniąBroń możemy pozyskiwać na 3 sposoby - po zabitych przeciwnikach, w publicznych sklepach, lub u speca od broni - Harryego, tam mamy większy wybór i możliwość kupna karabinu czy odzieżoweJeśli znudzi nam się aktualny strój możemy pójść do domu i zajrzeć do szafy i wybrać coś innego, o ile mamy, lub pójść do jednego z wielu sklepów z ubraniami - wybór jest wystarczający od różnego koloru koszul przez garnitury aż do płaszczy z kapeluszami. Jest jeszcze sprawa z wchodzeniem do różnego rodzajów sklepów i barów - odbywać się to może na 2 sposoby - poprzez otworzenie drzwi lub ich czas sobie płynieŚwiat w grze płynie i płynie a wraz z nim dzień zamienia się w noc, a słoneczne lato w chłodną zimę. Warto tutaj zwrócić uwagę na zmianę pór roku, które są w pewnym stopniu uzależnione od fabuły - wraz z kolejnymi rozdziałami zmienia się czas. Vito nauczył się też lepiej bić - chodzi tutaj o większą liczbę ciosów i efektywne powalanie wroga (poniżej filmik) oraz przeskakiwać przez płotyMafia II została wykonana na nowym silniku graficznym. Dzięki niemu świetnie odwzorowano przede wszystkim twarze bohaterów, ich mimikę (30 mięśni twarzy) oraz animację. Sprawia to, że prezentowane przerywniki są bardzo realistyczne. IntroGra nie posiada rozbudowanego intra, czyli wstępu przed menu. Ogranicza się do informacji o niepopieraniu postępowania przedstawionego w grze, loga nVidii oraz Mafii 2. Jak dla mnie ta gra nie musi mieć intra, ponieważ zdradzałaby zbyt dużo jeszcze przed rozpoczęciem gry. Zamiast tego możemy spodziewać się obszernego wprowadzenia opisującego historię Vita Scallety od dzieciństwa. MenuPoniżej prezentuje menu gry Mafia 2. GraZnajdują się tu moje opinie i komentarze, starałem się aby były jak najbardziej zacząłem grać (o tym jak zaczyna się nasza historia możemy przeczytać niżej). Wrażenia? Zabawa jest przednia! Tak jak w demie jestem zaskoczony produkcją 2K Games. Świat gry jest bardzo szczegółowy, miasto może nie jest zbyt duże jednak oferuje wiele atrakcji. StylTwórcom zależało na tym aby utożsamić się z bohaterem i to im się udało. Gdy grałem nie miałem wrażenia, że to ja a nie Vito (niektórzy nie zgodzą się ze mną, ale to moje zdanie i koniec - twierdzą że brak tutaj psychologicznej postaci, no niby tak bo jest bardzo twardy i nieustępliwy). Stało się to dzięki świetnym cut-scenkom, które nie są tutaj rzadkością. Niestety bohater jak dla mnie jest zbyt bezwzględny, ponieważ zabija ludzi bez jakichkolwiek skrupułów... o tym prezentuje się bardzo okazale, jak już wspomniałem producenci je dopracowali przez co jest bardzo szczegółowe. Ludzie prowadzą to zwyczajne życie - kupują ubrania, tankują na stacjach benzynowych, myją auta w myjniach. Wszystko wydaje się być bardzo realistyczne. Ponarzekać jednak można na brak niecodziennych sytuacji - np. pożaru czy i misjeFabuła w grze jest bardzo zaskakująca. Kto by się spodziewał że pewnego dnia po wyjściu z domu zgarnie nas policja i trafimy do aresztu? Misje stworzone są w taki sposób aby dawały dużo frajdy z rozgrywki wplatając w nie cut-scenki. Irytująca jest jedna sprawa powiązania postępu fabuły z wykonywaniem pewnych czynności, na przykład nie będziemy mogli włamywać się do aut po cichu jeśli nie zostaniemy tego nauczeni w misji (na szczęście jest to aspekt poruszony już na początku gry). Warto zwrócić również uwagę na to że to właśnie misje tworzą świetny klimat - np. zakopywanie trupa leżącego w bagażniku parę dni - niestety ale takie są właśnie zwyczaje mafijnych rodzin :). PostaciePostacie w grze są mało oryginalne, często mija się tych samych ludzi, widzi się te same sprzątaczki. Jeśli chodzi o bandziorów, to nie wyglądają zbyt srogo, chodź zdarzają się też okazy których twarzy nie chcielibyśmy nigdy też sprawa naszego bohatera - jest on dobrze zrobiony pod względem graficznym, jednak mam pewne zastrzeżenia co do jego postępowania - mam na myśli psychikę bohatera. Vito jest twardy i dobrze bo taki powinien być mafioso - zabija ludzi bez jakichkolwiek skrupułów. Potrafi okazać też smutek - jak choćby płacz w więzieniu, gdy dowiedział się o śmierci matki. Są też jednak momenty gdy Vito jest zbyt bezwzględny, chodzi mi tu m. in. o ostatnią cut-scenkę gdzie Joe, jego najlepszy kumpel dzięki któremu nie haruje jak wół, jedzie na pewną śmierć w boczną alejkę, a Vito siedzi w aucie - na miejscu Vito wysiadłbym z wozu i zaczął biec za tak, to jest to! Wozy w tej grze to istna perfekcja - są świetnie dopracowane pod względem graficznym jak i technicznym, jednak model zniszczeń nie jest już taki super. Świetnie się je prowadzi - każde auto jest inne, różne przyspieszenia, zwrotność, maksymalna prędkość. Dodatkowo jeśli autko się nam nie podoba lub jest za wolne nie musimy kraść nowego, jedziemy do warsztatu i je tuningujemy. Jeśli chodzi o tuning, to pierw trzeba auto naprawić, dopiero później możemy zabrać się za opcje wizualne - kolor, felgi, numery rejestracyjne (by zmylić policję). Warto też zauważyć, że aby jeździć trzeba mieć paliwo. MuzykaWydawało mi się, że oldskulowa muzyka to nudy, dopóki nie zagrałem w Mafię II - jak może się nie podobać rock'n'roll czy blues z lat 40 i 50 - świetnie komponuje się np. Let it Snow w misji gdzie podczas zimowej nocy wracamy do domu. Gdzieś wyczytałem, że gra ma nawet jakiś mechanizm dostosowujący typ muzyki do aktualnych wydarzeń- chmm, powiem tak: nie jest niestety istna porażka. Gra razi swoim niedługim scenariuszem - skończyłem ją po 3 dniach, a grałem na luzie, nie byle do przodu. Misji miało być więcej jednak 2K Czech wycięło je z Mafii 2 - po co? A no pewnie dla pieniędzy, no bo lepiej je wydać w DLC i zarobić kolejne miliony, prawda?Walka wręczWalka jest podzielona na dwa etapy, a pierwszym z nich jest zbicie wroga. Do wyboru mamy wtedy lekki i mocny cios oraz unik. Po serii mocnych uderzeń przechodzimy do drugiego etapu czyli dobicia! Jest to sekwencja np. trzech mocnych ciosów - powalanie wroga wygląda efektywnie, jednak to jedyna z niezłych rzeczy w walce. By zrobić unik wystarczy trzymać wciśniętą spację, a aby uderzyć a samemu nie dostać czekać na cios przeciwnika i wykonywać kontry - nudne do bólu. Ustawienia graficzneMenu ustawień graficznych w Mafii 2 jest bardzo wygodne - po prostu zmieniamy to co chcemy, nie musimy bawić się w żadne badziewia, typu punkciki w jakiejś tam skali - chcemy daną rozdzielczość to ustawiamy sami, chcemy daną jakość obrazu to ustawiamy to według swojego "widzi mi się". Dokładny test wydajności na poszczególnych kartach graficznych w Mafii 2, przygotowała redakcja, znajdziecie go tutaj. No to zaczynamy grę...Gra zaczyna od tego, że Vito Scalleta przy papierosie przegląda album ze zdjęciami rodzinnymi i przypomina swoje dawne dobre czasy. I tak zaczyna się ta jakże fascynująca i świetnie opowiedziana historia, gdzie ani na chwilę gra mi się nie znudziła. Poniżej zamieszczam filmik, ponieważ najlepiej opowiada intro do walkach w Sycylii następuje filmik o tym jak Vito wraca do domu i spotyka swojego kumpla - jedzie z Vito napić się czegoś i dowiaduje się, że kumpel musi wracać na front. Od razu dzwoni do speca od podrabiania dokumentów i przekazuje Vito radosną nowinę, że już nie musi wracać do wojska- tutaj również tak oto Vito znów zaczyna współpracować ze swoim najlepszym kumplem Joe. Często musimy uciekać przed policją, zabijać osoby wskazane przez naszych zwierzchników czy wreszcie odbijać członków naszej rodziny. Bywają momenty ciekawe wypełnione akcją jak i te smutne, gdzie podczas pierwszych tygodni 10 letniego wyroku Vito dowiaduje się, że jego matka umarła oraz bardzo zagadkowy koniec końcu po 14 rozdziałach przychodzi ten ostatni mający rozwikłać wszelkie pytania i niepewności. Jednak komplikuje on tylko całą historię. Vito bowiem otrzymał zadanie likwidacji przywódcy jednej z rodzin. Gdy wtargnął do budynku został złapany a wyrok na nim miał wykonać Joe! Nastąpił jednak zwrot akcji i Joe zdradza rodzinę ale zachowuje się lojalnie wobec swojego przyjaciela i po chwili oboje idą zabić Carlo Falcone (przywódcę rodziny). Gdy wszystkich wybiją wychodzą z budynku, a na nich czeka już Leo Galante, który był umówiony z Vitem. Pozornie wsiadają do aut, z tym że Vito jest w innym wozie niż Joe. Leo zachowuje się tajemniczo....I tak tutaj gra się kończy. Odczuwam ogromny niedosyt od twórców, ponieważ gra została wykastrowana i pozbawiona prawdziwego końca, na dodatek nic nie wskazuje na to, że kontynuacja będzie w DLC. Dokładnie opisałem to bohater jak dla mnie jest zbyt bezwzględny, ponieważ zabija ludzi bez jakichkolwiek skrupułów... chodzi mi też o ten kawałek, na miejscu Vito wysiadłbym z auta i zaczął biec za Joe. Nie możemy jednak go posądzać, ponieważ nie pokazano tak naprawdę prawdziwego, ukrytego końca gry. Zrobili graczy w konia!Dział ten ma odniesienie to końcówki tekstu poprzedniego akapitu. Napisałem bowiem, że gra została wykastrowana - tak to prawda, dowody są w temacie na forum (link z boku). W internecie pojawiła się już petycja z prośbami graczy o wydanie wersji FR - czyli Full Release a nie okrojonej gry (niestety wydawca pewnie to oleje), która ma zarabiać na dodatkowych, płatnych DLC - tak oto rozpętała się wojna między graczami a wydawcą, któremu zależy tylko na kilka rzeczy czy opcji, które miały pojawić się w grze i które oficjalnie zapowiadano, a finalnie ich nie ma oraz te Gra miała mieć możliwość wyboru 4 zakończeń. Jakiś czas przed wydaniem gry poszła informacja w internecie, że gra będzie miała 1 zakończenie, a samo 2K Czech usprawiedliwia się następującymi słowami: Wybraliśmy ten koniec, który większość graczy by była przechodzona wielokrotnie przez testerów i to właśnie wybrany koniec był zawsze przez nich wybierany - jeśli aktualny koniec to ten, który wybrała ekipa 2K Czech, to mogę ogłosić że to jakiś Możliwość kupna domu - chmm, być może tak w trybie Free Ride, ale nie na pewno między wątkami fabularnymi - nie było możliwości zakupu nowej posiadłości ani Możliwość kupna auta - no niestety albo się włamujemy po cichu albo wybijamy szybę i odjeżdżamy jak najszybciej, nie spotkałem się z możliwością zakupu samochodu w Free Ride - zaimplementowanie tego trybu w grze byłoby świetnym posunięciem, ponieważ miasto zostało by w pełni Motory - tak, z pewnością byłyby świetnym Siłownia - wielu osobom brakuje tego, że nie mogą "podpakować" trochę Vito7. Więcej misji i misje poboczne - więcej szczegółów na ten temat znajduje się na forum Wybór jednej z 3 rodzin - mieliśmy mieć opcję wyboru współpracy z jedną z trzech rodzin, a wybór został podjęty za nas Bilard - kolejna rzecz, która przedłużyła by grę, dziwne bo w grze jest stół bilardowy więc nie byłoby dużo Broń biała - oprócz wszystkim karabinów i pistoletów miały być dostępne katany i inne ostrza - pozostałości po tym widać w kodzie gry11. Chowanie ciał w bagażniku w dowolnym momencieTo zapewne nie wszystko, wiele rzeczy nie zosało przecież jeszcze odkrytych!Jest też jeden aspekt - tego że ekipa zachowała się nie fer nie tylko względem graczy ale i fabuły. - Gracze łudzą się, że historia Joe zostanie wyjaśniona w DLC, jednak nic tego nie potwierdza a nawet zaprzecza - bowiem dodatki będą opowiadać historię zupełnie innych bohaterów. Tak naprawdę historia Joe i Vito została wycięta. Wygląda na to, że nigdy nie dowiemy się co z Joe... Plusy i minusyCały czas pisałem o zaletach i wytykałem kilka wad, jednak przydałoby się to wszystko opisać w jednym miejscuPo pierwsze najważniejszą rzeczą jest klimat, mafijny klimat. Tworzą to przede wszystkim misje, świetnie opowiedziana historia oraz bezbłędna muzyka - ponad 120 utworów! Na dodatek w grze znajduje się mnóstwo świetnie wykonanych cut-scenek przez co gra staje się bardziej realistyczna i pozwala nam odczuć jej klimat. To wszystko prowadzi do świetnie wykonanej gry osadzonej w bombowym klimacie i opowiadającej o tak fascynującym temacie, czyli jest też niewątpliwie piękna oprawa graficzna - szczegółowość miasta jest na bardzo wysokim poziomie, każda ulica i każdy budynek jest oddany graczowi perfekcyjnie pod względem wizualnym - jest tu duża teraz trochę ponarzekać. Tytuł nie jest grą sanboxową (gra z otwartym światem) przez co tak piękne miasto nie zostanie dokładnie zbadane a wiele miejsc w ogóle nie zostanie odwiedzonych. To podcina skrzydła grupie 2K Czech, a przecież nie mieli by zbyt dużo roboty z trybem Free Ride (tryb swobodnej jazdy, czyli dodatek sanboxujący grę). Na szczęście jest już mod dodający opcję Free Ride, a 1 września pojawiła się aktualizacja polepszająca dodatek, wciąż jednak brakuje systemu zapisu. Ale wróćmy do tematu miasta niewykorzystanego w całości - także sklepy, bary itp. nie będą zbyt często odwiedzane - taka liniowość, gdzie mamy podążać cały czas tropem fabuły źle skutkuje i społeczność graczy jest niezbyt zadowolona. Mafia II vs GTA IVZapewne zdążyliście zauważyć, że Mafia II bardzo mi się podoba, nie oznacza to jednak, że nie lubię GTA IV. Obie produkcje bardzo mi się podobają i ich porównanie sprawi mi pełną przyjemność tym bardziej, że nie będę żadnej strony faworyzował, a przynajmniej będę się starał. Tym samym jestem bardzo ciekaw kto wygra, ponieważ to dopiero mogę sprawdzić po dokładnym teście obu to kwestia sporna, ponieważ każdemu podoba się co innego - jednak pomimo tego postanowiłem ocenić ją, gdyż jedna z gier zasługuje na wyróżnienie pod tym względem, chodzi mi tutaj o Mafię 2 (przypomnijmy że nie zwracam uwagi na długość rozgrywki). Tak ta gra wyróżnia się opowiedzianą historią, pomimo że koniec zawodzi wszystko jest tak dopracowane, że nie ma tu monotonności. Gra jest po prostu dynamiczna i nie brak tu zaskakujących wydarzeń. Jeśli jednak chodzi o GTA IV to fabuła nie jest już tak zaskakująca, często jest monotonna, pewne aspekty się powtarzają. Tak, gra zaskakuje, ale już nie opowiada równie ciekawej i zaskakującej fabuły co Mafia dla mnie kwestia bezsporna. Mafia 2 jest zdecydowanie za krótka - ta nie oferuje nawet 20 godzin rozgrywki. GTA IV jest pod tym względem niepokonane - sama fabuła zajmuje dużo czasu, a misje poboczne wydłużają znacznie tę grę. Jak dla mnie nie ma co tu więcej kolejny raz wygrywa Mafia 2, mimo że są tylko 3 stacje utwory są po prostu super. W GTA IV z kolei mamy dużo stacji i możemy podpasować sobie zawsze jakąś piosenkę, mamy nawet własne radio, ale nic nie jest równe utworom słuchanym podczas jazdy po Empire z tych gier ma bronie ze swojej epoki. GTA IV oraz Mafia 2 mają bardzo pokaźny arsenał - Vito mieści w swoich kieszeniach po 4 rodzaje karabinów, strzelb czy pistoletów. To samo można powiedzieć o bohaterze z GTA IV, moim zdaniem obie gry zasługują w tym porównaniu na nie trzeba się dużo zastanawiać by dojść do wniosku, że Mafia II powala klimatem. Składa się na to liniowość, przez co skupiamy się tylko na doskonałej fabule, która opowiada świetną historię oraz muzyce, która jak już wspomniałem jest IV nie zachwyca już tak, może dlatego że akcja dzieje się w czasach dzisiejszych. To dobra gra z niezłą i dość ciekawą fabułą jednak klimatem nie ma co się równać Mafii 2, tak możecie tutaj mówić że jest dużo bardzo dobrych misji, które są klimatyczne, lecz nie przebiją produkcji 2K się tutaj na zachowaniach ludzi w obu miastach - tych z Liberty City oraz Empire Bay. W obu metropoliach mieszkańcy toczą spokojne i zwyczajne życie, chodź w żadnym z nich nie ma oryginalności - jakiś sensacji typu kot na drzewie, czy bandyci rabujący sklep. Bardziej rzucają się w oczy jedynie funkcjonariusze policji, którzy nas gonią i się z nami strzelają. Wydaje mi się jednak, że policja więcej udziela się w Empire Bay, często przesłuchuje kogoś, goni - te mniej ważne czynniki odkrywają tutaj większą dylemat czy mam to ocenić czy nie, ponieważ Mafia 2 nie jest grą sanboxową, tylko z tego powodu, że nie zrobiono do niej Free Ride'a. Postanowiłem jednak ocenić to ponieważ przez to miasto nie jest w pełni wykorzystane, a gracze sami zrobili już moda - jak widać potrzebowali tego i twórcy o tym dobrze mam tu chyba dużo do gadania i nie musze was przekonywać że w GTA IV możemy swobodnie wykonywać wiele czynności, a w Mafii 2 jesteśmy prowadzeni od jednego czerwonego punktu do bardzo ważny aspekt - grając w grę, gdzie co chwila mamy widoczny spadek FPS'ów nie bawimy się zbytnio dobrze. Tak właśnie dzieje się z GTA IV. Mafia 2 pozwala cieszyć się wysokimi ustawieniami graficznymi na średniej jakości komputerze, jak to pewien użytkownik powiedział Mafia 2 nie potrzebuje komputera, który jeszcze nie powstał :) Dla tych co nadal nie wiedzą o co chodzi mówię wprost - GTA IV jest badziewnie zoptymalizowane, zostało nawet ujęte w artykule o najlepiej i najgorzej zoptymalizowanych gier w historii. ModyfikacjeTwórcy wycięli z gry wiele ciekawych rzeczy, które zamierzają sprzedać w DLC. Niektórych rzeczy niestety miało nie być od samego początku. Tutaj z pomocą przychodzą moderzy, który zabrali się za grę i wypuścili parę ciekawych modów, które np. udostępniają 3 poziom tuningu w autach - dostępny w DLC Jimmy's ponoszę odpowiedzialności za wyrządzone szkody. Zalecam wykonać kopię plików, które będziemy napisać jedynie, że wszystkie wymienione niżej mody działają, bo sam sprawdzałem. Pliki na serwerach hostingujących są zauploadowane prze ze RideJest to mod umożliwiający swobodną jazdę po mieście. Dzięki niemu, nie musimy kupować DLC: Jimmy's Vendetta aby korzystać z tej Tworzymy kopię zapasową pliku znajdującego się w następującej lokalizacji:H:\Program Files (x86)\Steam\SteamApps\common\mafia ii\pc\sds\missionscriptoraz kopię pliku znajdującego się w następującej lokalizacji:H:\Program Files (x86)\Steam\SteamApps\common\mafia ii\pc\sds_pl\gui(początek ścieżki może się nieco różnić - w zależności od dysku oraz używanego systemu)2. Ściągamy plik: klik!3. Podmieniamy plik oraz (lokalizacja podana wyżej)4. Uruchamiamy grę, wchodzimy w Historia i wybieramy PrzejażdżkaDodatkowy poziom tuningu - dostępny w DLCMod umożliwia modyfikację aut, a dokładniej ich osiągów. Odblokowuje 3 poziom ulepszenia silnika, dostępny w DLC: Jimmy's Vendetta. Uwaga, aby gra zaakceptowała mod trzeba używać do jej uruchamiania cracka od Skidrow'a - jeśli jednak macie legalne kopie gry nie ma się co Tworzymy kopię zapasową plików znajdujących się w następującej lokalizacji:H:\Program Files (x86)\Steam\SteamApps\common\mafia ii\pc (początek ścieżki może się nieco różnić - w zależności od dysku oraz uzywanego systemu)2. Ściągamy plik: klik!3. Wklejamy folder cnt_lexan_upload_by_maciek1o3s do H:\Program Files (x86)\Steam\SteamApps\common\mafia ii\pc\dlcs4. Podmieniamy pliki (pliki crackujące grę, od Skidrow'a)Radzę stworzyć 2 pliki Mafii 2 - dla Steama i na przykład - wersja non-steam z działającym trzecim poziomem tuningu - jeśli chcemy grać przez Steam uruchamiamy grę przez Steam, a jeśli zamierzamy poszpanować trochę autkiem po mieście odpalamy non-steama, czyli plik Uruchamiamy grę, jedziemy do warsztatu i ulepszamy auto, a dokładniej zwiększamy osiągi do 3 modyfikacji znajdziecie na forum: PodsumowanieMafia 2 to świetna gra z dużym lecz średnio wykorzystanym potencjałem. Klimat razem ze świetnie opowiedzianą fabułą tworzy świetną i zgraną parę. Dużym plusem jest też świetnie wykonane miasto, z dbałością o najmniejsze szczegóły, oraz doskonale opracowane modele samochodów, których prowadzenie sprawia samą radochę. Niestety notę zaniża brak trybu Free Ride przez co Empire Bay nie zostanie w pełni wykorzystane, a gracze niezadowoleni. Niedobrze wpływa też na opinię grupy 2K Czech ale i gry fakt, że z produkcji wycięto wiele misji, które wydawca zamierza sprzedać w płatnych DLC. Na szczęście super muzyka łagodzi minusy i gra otrzymuje ode mnie 4Zachęcam jeszcze do obejrzenia filmiku z gry nagranego przez redakcję:

Więzienie dla kobiet, Santa Marta, 21 czerwca 2010Kiedy Marcos Hernandez skończył mówić spojrzał uważnie na siedzącą naprzeciw niego dziewczynę, ubraną w pomarańczowe, więzienne wdzianko. Przez ten cały czas zdążyła spalić kilka papierosów. Siedziała chwilę z pochyloną głową. Widać było, że się zastanawia nad tym wszystkim. Erica musiała to wszystko ogarnąć, myśli plątały jej się w głowie. Jeszcze raz spojrzała na leżące przed nią zdjęcie, które pokazali jej mężczyźni. Jak to było możliwe, że była tak podobna do tej całej Roxany? Roxana, co za imię! Wiedziała, że każdy człowiek na świecie ma jakiegoś sobowtóra. Ale żeby być podobną aż do tego stopnia! Miała wrażenie, że na fotografii jest ona sama. Przypomniała sobie o co prosili ją mężczyźni. Chcieli, aby zajęła miejsce tej dziewczyny w rodzinie mafijnej; odkryć tajemnice i znaleźć dowody przestępczej działalności Lorenza Romero. To było bardzo ryzykowne, ale Erica nie bała się ryzyka. Wielokrotnie balansowała tysiące metrów nad ziemią na linie, żeby się włamywać do mieszkań różnych bogaczy. Nie wzbudziłaby żadnych podejrzeń, w końcu była tak bardzo do niej podobna. Ba, była taka sama. Jakby były siostrami bliźniaczkami. W końcu podniosła wzrok i napotkała spojrzenie mężczyzny.– I co ty na to? – zapytał.– A co ma ci odpowiedzieć? – Nie siliła się na żadne uprzejmości i od razu zaczęła mówić mu na „ty” mimo że był od niej połowę starszy. – Że się zgadzam? To chciałbyś usłyszeć, prawda? Jakże mi przykro, że cię rozczarowałam. – W teatralnym geście przyłożyła ręce do serca. – Ani mi się śni. Musiałabym chyba na głowę upaść, żeby współpracować z glinami. Nie mam ochoty na żaden teatrzyk. Miałabym uczestniczyć w jakiejś maskaradzie i grać jak jej tam... Roxanę Romino...– Romero – poprawił ją Ricardo. – Nieważne – rzuciła. – Musicie sobie zapamiętać jedno: nigdy nie wezmę w tym udziału. – Pomyśl, co możesz zyskać: wolność i nowe życie. – Nie przystanę na waszą propozycję, czy raczej farsę! – rzekła stanowczo. – Gdybyś jednak zmieniła zdanie, to przyjdziemy jutro. Erica prychnęła. – Wbijcie sobie do głowy: Erica de Marco nie brata się z glinami. Musiałabym chyba na głowę upaść, albo kompletnie by mi odbiło. Jak na razie się na to nie zanosi. A teraz panowie, żegnam was. Dziękuję za miłą pogawędkę. Adios! – Wstała i stuknęła w drzwi. – Wychodzę!Kiedy strażniczka zabrała Ericę do swojej celi, Marcos spojrzał na swojego kolegę. – I co teraz?– Coś mi się zdaje, że nie mamy się czym martwić. Przemyśli sprawę. Tylko głupi chciałby siedzieć w pierdlu – powiedział Ricardo z pewną pewnością w głosie. – Jesteś pewny siebie, ja nie jestem takim optymistą.– Zgodzi się. Wspomnisz moje słowa. – Obyś miał rację – odparł upuścili więzienie i na parkingu stanęli obok swoich samochodów. Przez ten czas milczeli. W końcu ciszę przerwał Marcos: – Inaczej ją sobie wyobrażałem. Ma twarz aniołka, tak jak Roxana, ale w środku bynajmniej nie przypomina anioła, raczej diablicę.– Od razu zauważyłeś. – Roześmiał się Ricardo – To prawdziwa lwica. Żebyś wiedział jak się broniła, kiedy przyłapaliśmy ją na gorącym uczynku kiedy próbowała okraść willę Rodriga Tallancona. Ugryzła mnie w rękę. Do dzisiaj mam jeszcze bliznę, o tu – odsłonił rękaw koszuli pokazując blednący ślad po zębach. – Tallancona? – zapytał z zainteresowaniem Marcos zapalając papierosa. – Czy to nie ten znany polityk? – Ten sam. – Ale on na pewno miał najlepszy system alarmowy. – A co to dla niej za problem. Jest młoda, ale zna się na swojej robocie, więc złamanie szyfru w takim systemie to dla niej bułka z masłem. Od lat ścigała ją policja całego kraju a nawet i świata. Nikt nie przypuszczał, że za wszystkimi kradzieżami brylantów, wartościowych naszyjników stoi jedna osoba i to kobieta, bardzo młoda kobieta. Wszyscy myśleli, że „ Cień” to mężczyzna i dlatego miała przewagę. Marcos przypomniał sobie sprawę sławnego, nieuchwytnego „ Cienia”. Nigdy nie udało się go zdemaskować czy złapać. Działał pod osłoną nocy, szybko i z zaskoczenia. Pamiętał kiedyś artykuł o jednym napadzie na znany jubilerski sklep w Paryżu. Złodziej ukrył się w sejfie i następnego dnia po otwarciu, uciekł na rolkach, tak szybko jak wiatr, że ochroniarze nawet nie zdołali mu się dokładnie przyjrzeć. Zresztą na pewno był zamaskowany. Uśmiechnął się na tą myśl. To było tak bezczelne i sprytne, że sam się dziwił, jak ktoś mógł wpaść na takie coś. Tylko wyjątkowo sprytna osoba. Jak się dostała do sejfu, to pozostanie wyłącznie jej tajemnicą. – Jak ci się udało tego dokonać? Jak się domyśliłeś, że to ona jest „ Cieniem” ? – drążył temat Hernandez zaciągając się mocniej przez chwilę milczał, po czym postanowił odpowiedzieć. – Dostałem cynk. Nieważne od kogo, to nikt znaczący. Zwykły człowiek. Postanowiłem sprawdzić jego podejrzenia i zacząłem śledzić to dziewczynę. Sam, bo nie chciałem jej spłoszyć. Prawdę powiedziawszy myślałem, że ktoś robi mnie w bambuko. Ale informator był słowny. Dziewczyna kręciła się przy willi Talancona. A dnia poprzedzającego napad przed jego willą stała furgonetka gazowni. Podobno przysyłali ludzi, żeby sprawdzali, czy wszystko jest w porządku. Ale tego dnia firma nie wysyłała w teren żadnych ludzi. Domyśliłem się, że za tym musi stać ona. Jest wyjątkowo sprytna, ale nawet najlepszym podwija się noga. Facet miał najlepszy, najnowocześniejszy system alarmowy, a ona go rozszyfrowała. Na pewno wcześniej w czasie wizyty pracownika gazowni zmieniła alarm.– Ale jak udowodniliście jej wszystkie poprzednie kradzieże? To, że złapaliście ją na gorącym uczynku nie znaczyło, że ona jest „Cieniem”. Na pewno nie przyznała się do innych kradzieży. – To prawda – przyznał Ricardo. – Informator powiadomił mnie także, gdzie się zatrzymała. Recepcjonista rozpoznał ją i pokazał nam jej pokój, gdzie były jej rzeczy. Zabezpieczyliśmy je. Jej laptop oddaliśmy do fachowca, a w walizce, która miała schowek, znaleźliśmy kilka paszportów, oczywiście fałszywych i złodziejski ekwipunek, a także pendrive. Po złamaniu hasła w jej komputerze i przejrzeniu pendrive'a wiedzieliśmy, że to właściwa osoba, która kpiła sobie z wymiaru sprawiedliwości. Zgubiła ją pycha. Na dysku były skany z gazet z artykułami o niej. Była z siebie dumna, że wyrolowała wszystkich. Poza tym były tam plany różnych domów, których właściciele byli okradzeni. Milczała zawzięcie, nie chciała się przyznać, ale w końcu zmiękła, kiedy dowiedziała się jak wysoka kara jej grozi. – Podoba mi się ta mała. Jest sprytna, przebiegła i spostrzegawcza. Właśnie taki ktoś jest nam potrzebny. Mam nadzieję, że zmieni zdanie – powiedział Hernandez rzucając niedopałek papierosa na nawet się nie spodziewała, że jeszcze tego samego dnia zmieni swoją decyzję. Przebywała w więzieniu od niedawna i nie do końca jeszcze poznała zasady tu panujące. Nie wiedziała nic o życiu tutaj. Wśród więźniarek rządziła Gruba Bertha. Jej przydomek doskonale pasował do jej figury. Była otyłą kobietą o przerażającej twarzy, która była naznaczona licznymi bliznami. Każdy się jej bał i nie wchodził w drogę, bo mogłoby się to bardzo źle skończyć. Bertha odbywała wyrok za zabicie swojego męża i jego kochanki. Któregoś dnia przyłapała ich na kanapie u siebie w domu, kiedy wróciła wcześniej z pracy do domu. Wpadła w szał. Nie miała dla nich litości, oboje zostali dosłownie zaszlachtowani. Skazano ją na dożywocie. Przebywała już tutaj ponad piętnaście lat i więzienie stało się dla niej drugim domem, czuła się jak u siebie. Miała układy u naczelniczki i mogła pozwolić sobie na wiele. Również na to, aby do jej celi przydzielano jakieś młode, piękne dziewczęta. Brak mężczyzn powodował, że trzeba było zaspokajać swoje seksualne popędy w jakiś inny sposób. Nie mówiło się o tym, bo żadna do tej pory się nie poskarżyła. A poza tym nikt nie lubił kapowania. Jednak gdyby jakiejś wpadł do głowy ten głupi pomysł, żeby pójść na skargę, drużyna Grubej Berthy znalazłaby sposób, aby nigdy żadna więźniarka już nie puściła pary z ust. Erica nie wiedziała, że cały czas jest obserwowana. Już dawno Gruba Bertha obrała sobie ją za cel. Podobała jej się ta mała i to bardzo. Postanowiła, że ta dziewczyna będzie kolejną, którą zaprosi do swojej celi i łóżka. Tego dnia na spacerniaku Erica stała z boku, przy siatce i obserwowała niebo. Nagle poczuła, że nie jest sama. Odwróciła się i ujrzała największą, najohydniejszą babę, jaką kiedykolwiek widziała na oczy. Chciała ją ominąć, ale ta zagrodziła jej drogę. Bez namysłu rzekła:– Odsuń się ty obleśna beczko tłuszczu!Bertha zrobiła się purpurowa na twarzy i przygniotła dziewczynę do siatki. – Jak mnie nazwałaś?– Puszczaj!!– Pytam ponownie, jak mnie nazwałaś?– Tak, jak na to zasługujesz! – odparowała Erica. Nie bała się tej kobiety, bo jej jeszcze nie znała. Nie wiedziała kim jest.– Patrzcie jaka pyskata i ostra!W tej chwili koleżanki dały jej znać, że nadchodzi strażniczka. Bertha odsunęła się i uwolniła Ericę. – Spokój tam! – krzyknęła.– Ja nic nie robię. Rozmawiamy sobie, prawda? Erica kiwnęła głową i strażniczka odeszła na parę kroków, ale nadal stała w gotowości, gdyby coś miało się dziać.– Lubię takie jak ty: zadziorne i energiczne. Znaczy, że będziesz dobra w łóżku. – Że niby co? Sorki, ale nie jestem zainteresowana. Wolę chłopców. – Ja też, ale przez długi czas nie będziesz miała wyboru. – Bertha przeszyła dziewczynę swoim spojrzeniem. Erica poczuła jak po kręgosłupie pełzną jej mrówki. – Jesteś bardzo ładna. Pod tym wdziankiem skrywasz na pewno seksowne i kuszące kształty. Już niedługo się o tym przekonam!– Chyba śnisz! – Erica mimo że była zlękniona nie dała tego po sobie poznać. Zawsze miała niewyparzony język, co sprawiało jej mnóstwo kłopotów. – Zawsze dostaję to czego chcę. Jesteś tu nowa i jeszcze do końca nie znasz zasad. Nie przedstawiłam się, ale mam nadzieję, że mi wybaczysz ten mój brak manier. Jestem Gruba Berta i ja tu rządzę. Już niedługo przydzielą cię do mojej celi. Naczelniczka to moja dobra znajoma od paru lat. Nigdy mi nie odmawia takich rzeczy, jeśli ją o to poproszę. Szykuj się piękna na przeprowadzkę. Z tymi słowami i uśmiechem na ustach odeszła razem ze swoimi dziewczynkami. Erica czuła, jak mocno i głośno bije jej serce ze strachu. Tak jakby miało za chwilę wyskoczyć. Oparła się o siatkę i zaczęła głęboko i głośno oddychać. Musiała się stąd wyrwać i to jak najszybciej. Nie dostaniesz mnie ty zboczona świnio, pomyślała. W tej jednej chwili postanowiła, że przystanie na propozycję policji. Podziemie rezydencji Lorenza Romero, Bogota, 22 czerwca, godzina wielkim zaciemnionym pomieszczeniu oświetlonym jedynie przez jedną lampę wiszącą u sufitu odbywał się rytuał przyjęcia do organizacji kolejnych soldiers.(1) Pięciu mężczyzn ubranych w eleganckie, niemal skrojone na miarę, czarne garnitury ustawiło się w wielkim kole. Ich wzrok był bardzo skupiony, wpatrzony w mężczyznę w średnim wieku stojącego w środku. Czuli do niego szacunek i respekt. Już niedługo mieli wstąpić w szeregi jego organizacji. Został im ostatni etap, wszystkie wcześniejsze przeszli znakomicie. Od dzisiaj mieli się stać pełnoprawnymi członkami. Przed nimi była wielka szansa. Wszyscy mężczyźni mieli włoskie korzenie, a dokładnie sycylijskie. Nikt kto choćby w najmniejszym stopniu nie miał włoskiego pokrewieństwa nie mógł wstąpić do mafii. To była stara zasada Cosa Nostry (2), do której należał jego teść Roberto Orsatti. Wiele lat temu przyjechał tutaj z Nowego Yorku, gdzie mafia zbierała swoje okrutne żniwo. Jako boss jednej z rodzin mafijnych przyjechał robić interesy. Chodziło o narkotyki. Niby jedna z zasad mafii tego zakazywała, ale mało kto jej przestrzegał. Roberto miał nawiązać współpracę z jednym z karteli narkotykowych. To był dobry interes dla wszystkich. Roberto widząc w Kolumbii nowe możliwości osiadł tu na stałe. Lorenzo Romero po przejęciu schedy po swoim teściu także przestrzegał zasady, żeby do organizacji przyjmować ludzi o włoskim pochodzeniu. Tylko dla Manuela Gonzalesa, przyjaciela swojego syna złamał tą zasadę. Ale to była wyjątkowa sytuacja, bo chłopak uratował życie jego synowi. Ta zasada była bardzo ważna. Sam był stuprocentowym Włochem. Jego rodzice byli włoskimi emigrantami i przyjechali do Ameryki w poszukiwaniu lepszego życia. Ojciec był zwykłym robotnikiem, a matka zajmowała się domem. Pamiętał czasy kiedy nieraz nie miała co do garnka włożyć. On nie chciał takiego życia. Kiedy miał piętnaście lat przyjechali do Kolumbii z USA. Tu ich los się odwrócił. Ojciec zarabiał coraz więcej, więc mogli sobie pozwolić na lepsze i wygodniejsze życie. Antonio Romero był uczciwym i pracowitym człowiekiem i dzięki temu ich rodzina wyszła na prostą. Lorenzo nie chciał tak jak ojciec harować jak wół przez kilkanaście lat w jakiejś fabryce. Znalazł lepszy sposób. Zaczął zadawać się z podejrzanym towarzystwem. Od razu odkryto jego talent. Miał silny prawy sierpowy. Na początku brał udział w nielegalnych walkach bokserskich, za co zarabiał niezłą kasę, dzięki której mógł sobie pozwolić na każdą dziewczynę, jaką tylko chciał. Rodzice nic nie podejrzewali do momentu, kiedy zajechał pod dom nowiutkim samochodem. Ale Lorenzo do niczego się nie przyznał. Skutecznie mydlił im oczy, a oni mu wierzyli, bo był ich jedynym, ukochanym, rozpieszczonym synalkiem. Kiedy oboje umarli sprzedał dom, bo był duży dla niego samego i kupił mieszkanie w centrum miasta. Zrobiłby wielką karierę w boksie, gdyby któregoś dnia nie spotkał Roberto Orsattiego. Jeszcze wtedy Lorenzo nie wiedział, że to boss mafii. Kiedy Orsatti zaproponował mu łatwą robotę za dużą kasę, zgodził się bez wahania. Razem z innymi podobnymi do niego osiłkami zajmował się odzyskiwaniem długów, a jeśli któryś przypadkowo nie miał kasy, potrafili dać mu solidną nauczkę. Często taki jegomość kończył w szpitalu z połamanymi nogami, albo poważnymi uszkodzeniem ciała. Kiedy dowiedział się kim jest Roberto, mężczyzna wzbudził w nim jeszcze większy szacunek. Z biegiem czasu Lorenzo nie chciał być tylko chłopakiem na posyłki. Chciał czegoś więcej. Chciał być taki jak Roberto Orsatti. Wiedział, że mężczyzna bardzo go lubi więc postanowił zaryzykować i poprosił o to, żeby go przyjął do organizacji. Roberto nie odmówił mu. Jako, że Lorenzo był Włochem nie było żadnego problemu. Chociaż minęło tyle lat odkąd przysięgał wierność i milczenie, doskonale pamiętał ten dzień. Od tamtej pory zmieniło się całe jego życie. Na początku był soldati, czyli żołnierzem wykonującym liczne zlecenia: morderstwa, wymuszenia, haracz, ale z czasem awansował. W wieku dwudziestu pięciu lat ożenił się z Marią Isabelą Orsatti, córką Roberta. Z jego strony nie była to miłość, tylko kolejny szczebel w jego karierze. Ona jednak o tym nie wiedziała i wierzyła w zapewnienia o jego gorącym uczuciu. Po ślubie jego pozycja wzmocniła się. Stał się prawą ręką Roberta, a po jego śmierci stanął na czele rodziny. Zamierzał prowadzić interesy po swojemu, a nie tak jak do tej pory robił to Orsatti, który tutaj w Kolumbii chciał stworzyć własną odmianę Cosa Nostry. Teść chciał przekonać swoich dawnych włoskich wspólników, że powinni osiąść w Kolumbii, gdzie przestępczość kwitła. W USA było coraz trudniej. Już nikt nie przestrzegał Omerty.(3) Coraz częściej członkowie zaczęli nawzajem na siebie donosić i kapować do FBI. Lorenzowi nie podobał się ten plan, ale nie mógł powiedzieć tego teściowi. Na szczęście dla niego stary wykitował zanim zdążył wprowadzać w życie swój plan. On mógł po swojemu prowadzić swoje interesy. Po kolei spojrzał na młodych mężczyzn. Byli silni i mocno zbudowani. Wiedział, że dokonał słusznego wyboru. Niedługo miał się zacząć „chrzest” nowych członków. To kolejny archaiczny zwyczaj, którego Lorenzo chciał przestrzegać. Tak zazwyczaj wcielano nowych członków do mafii. Kiedy minęła północ każdy z nich podniósł do góry obrazek z Matką Boską, a Lorenzo po kolei zaczął je zapalać. Mężczyźni nie mogli wypuścić ich z rąk. Miały spalić się do końca w ich dłoniach. Zaczęli powtarzać po bossie słowa przysięgi: – Przysięgam wierność i milczenie aż po grób. A jeśli kiedykolwiek złamię przysięgę i zdradzę tajemnicę, niech spłonę jak ten święty obrazek. Objaśnienia:1. soldiers ( inna nazwa soldati) – żołnierze, najniższy szczebel mafii. Ludzie zajmujący się wykonywaniem zleceń. 2. Cosa Nostra - Wspólna sprawa lub nasza sprawa. Włoskie określenie współczesnej odmiany mafii w USA. 3. Omerta - zmowa milczenia. Nieformalne prawo zakazujace czonkom mafii informowania o przestępstwach. Złamanie groziło egzekucją poprzez zastrzelenie zdrajcy.

Chciał nawet wstąpić do Legii Cudzoziemskiej, ale wyeliminowała go kontuzja prawego kolana. Teraz prawdopodobnie przebywa w Ameryce Południowej. Władimir Wołkow to Rosjanin, od początku lat 90. współpracujący z grupami przestępczymi w Gdańsku. W latach 1998-99 przewodził nawet oddziałowi zbrojnemu mafii rosyjskiej w Polsce.

Czy w wieku 50 lat można wstąpić do zakonu? Jak już wcześniej zostało wspomniane – to zależy od konkretnego zgromadzenia i reguł w nim panujących. Nic nie stoi na przeszkodzie ubiegać się o przyjęcie w wieku pięćdziesięciu lat. Warto jednak pamiętać, że motywacje, wiek, wykształcenie oraz ostateczna decyzja jest oparta na

Te dwie grupy mafii będą pracować nad zabiciem wieśniaków i członków rywalizującej mafii. Możesz nadać im nazwy takie jak Eskadra Wschodu i Eskadra Zachodu lub Mafia Drużyny Niebieskiej i Drużyny Czerwonej. Rada: Im większa grupa, tym większa liczba ról. W ten sposób gra będzie bardziej złożona, a gracze mogą mieć ciekawe

ČTI POPISEK DOWNLOAD LINKS: http://bit.ly/czech-dabing ITSKEKZIG SOCIAL: DISCORD: https://discord.gg/BBJQ6SUeQC FACEBOOK: http://bit.ly/itskekzig-f Hasło krzyżówkowe „członek mafii” w słowniku szaradzisty. W naszym internetowym słowniku definicji krzyżówkowych dla wyrażenia członek mafii znajduje się prawie 11 definicji do krzyżówek. Definicje te zostały podzielone na 2 różne grupy znaczeniowe. Jeżeli znasz inne definicje pasujące do hasła „ członek mafii ” lub

Można w prosty sposób sprawdzić czy nafta leczy czy tez nie, gdy masz ranę która się nie goi, jest zaropiała np czyrak,pryszcz lub poparzenie posmaruj nafta ona jest tłusta to nie żrący kwas. testuje na sobie i wiem ze działa na anginę pędzlowałam 3, 4 razy migdały nafta po 3 dniach problemy ustąpiły i doszłam do siebie bez antybiotyku ,migdały nawet się obkurczyły, piłam

Pełna obsada filmu Jak dogryźć mafii (2017) - Aby odzyskać swojego pupila, prywatny detektyw idzie na układ z mafią, przez co wpada w niemałe kłopoty.

Ten oszust powinien wzorem amerykańskiej mafii przysięgać na wiaderko z cementem a nie Boga mieszać do swoich przekrętów jak to uczynił on i jemu podobni na początku kadencji. Ministrant od 7 boleści. ^{Nie jest tajemnicą, że Polska Policja boryka się z problemami kadrowymi. Na chwilę obecną brakuje 5869 funkcjonariuszy. Jak i dlaczego wstąpić w szeregi policji? – To zaszczyt służyć w policji. Przed podjęciem służby składamy obietnicę i ślubujemy strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli. I to jest istotą naszej pracy, że jesteśmy dla ludzi – mówi}

Bez większego zastanowienia udałem się do samochodu, byłem wkurwiony ale nie na kogoś tylko na siebie. Za to, że nie umiałem się pohamować. Była na mnie wściekła co poniekąd rozumiem, ale dałem jej tylko klapsa. Co nie zmienia faktu, że musze ją przeprosić. Po drodze postanowiłam wstąpić do kwiaciarni.

BHuC.